سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

به گزارش روابط‌ عمومی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان، عبدالله بامری بیان کرد: کاشت نهال در عرصه‌های بیابانی، نوعی ایجاد بادشکن زنده محسوب می‌شود که هم خاک را تثبیت می‌کند و هم جلوی باد را می‌گیرد. به همین دلیل، از گذشته نهال‌کاری در عرصه‌های بیابانی به‌عنوان یکی از ابزارهای مقابله با گردوغبار در شمال استان موردتوجه قرار گرفته است.
 
 وی افزود: اما باید توجه داشت که یک درخت حتی اگر گونه بیابانی محسوب شود، در شرایطی رشد می‌کند که در طول سال مقدار مشخصی از آب حتی یک مقدار اندک طبق توازن زمانی خاصی به آن برسد، ولی تنش آبی ناشی از عدم تأمین حقابه رودخانه هیرمند در کنار به‌هم‌خوردن پراکنش زمانی بارندگی‌ها باعث شده است که آب در توازن زمانی مناسبی به عرصه‌های نهال‌کاری شده سیستان، نرسد.
 
 مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان ادامه داد: در شرایط جدید پیش‌آمده در منطقه سیستان، رویکرد ما در زمینه نهال‌کاری به‌ویژه از منظر نوع گونه‌های انتخابی باید تغییر یابد. به همین دلیل است که در پژوهش‌های در دست انجام برای اجرای پروژه‌های آبخیزداری در ۳ میلیون هکتار از اراضی شمال استان، این موضوع هم در دست مطالعه قرار گرفته است که کدام گونه‌ها، با چه روشی و در چه عرصه‌هایی باید کاشته شوند.

وی اذعان کرد: در جنوب استان اما شرایط متفاوت است و با عرصه‌های مواجه هستیم که به‌شدت سیل‌گیر هستند و از گذشته هم سازه‌های بومی نظیر «هوتَگ» و «دِگار» در آن‌ها وجود داشته است که آب حاصل از سیل را در خود ذخیره‌سازی می‌کردند و برای تأمین آب موردنیاز برای کشاورزی و تولید و کشت نهال می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.
 
این مسئول ادامه داد: سازه‌های هوتگ و دگار از قدیم به‌عنوان منابع مهم ذخیره‌سازی آب شیرین در منطقه بلوچستان وجود داشته‌اند، اما در دولت سیزدهم باهدف افزایش تعداد این منابع، سازه‌هایی فنی‌تر و مهندسی تر را نیز احداث کردیم و از آب حاصل از آن‌ها برای توسعه پوشش گیاهی منطقه بهره‌مند شدیم که از آن جمله می‌توان به عرصه‌ای ۲ هزارهکتاری در شهرستان چابهار اشاره کرد که در آن صرفاً با مدیریت روان‌آب‌ها توانستیم بدون این که حتی یک اصله نهال را کشت کنیم، جنگلی نسبتاً انبوه را در منطقه ایجاد کنیم که جلوی طوفان‌های ماسه را نیز گرفته است و در اطراف آن عرصه، دیگر هیچ خبری از وقوع پدیده ریزگردها نیست. همچنین در شهرستان قصرقند نیز توانستیم با مرمت یک‌بند خاکی، عرصه‌ای به وسعت ۶ هزار هکتار را ایجاد کنیم که پوشش گیاهی آن بدون دخالت انسانی رشد کرده است.