سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

هر کسی آن دِرَوَد عاقبت کار که کِشت (حافظ)

شعار روز جهانی مقابله با بیابانزایی امسال (۱۷ ژوئن برابر با ۲۸ خرداد ماه) تاکید بر مشارکت برای حفظ منابع سرزمینی دارد.

منابعی که بدلیل تغییر اقلیم و گرمایش جهانی دستخوش تگرگ ها، سیل ها و رانش های بنیان کن و طوفانها و آتش سوزیهای خسارتبار از یکسو و تصرف، تخریب و برداشت بیرویه از سوی دیگر است.

در چنین شرایطی شعار امسال روز جهانی مقابله با بیابان¬زایی و خشکسالی "اتحاد برای سرزمین؛ میراث ما آینده ما" انتخاب شده تا تاکید کند بدون همراهی همگان کار حفاطت خاک و آب به سامان نمی رسد و در شرایط فعلی امکان بازآفرینی منابع موجود با شرایط اقلیمی و انسان ساخته جاری رویا پردازی است لذا به داشته ها بسنده کرده قدر تلاش گذشتگان را بدانیم و برای آیندگان امانت دار شایسته ای باشیم. چه آینده تصویر اقدامات و تلاش های امروز ماست. درست است که محیط زیست ایران با تهدیدات زیادی روبروست که بخش زیادی از آن اثرات کلان مصرف آلاینده ها و سوختهای فسیلی در کشورهای دارای قدرت بی مهار بوده و چاره ان چنانکه معاهده پاریس و نشست اخیر دبی توصیه می کنند رفتن به سمت اقتصاد سبز و کم کربن است اما در مقیاس ملی نیز فرصت های حفظ و استحکام بخشی به منابع طبیعی کم نیست.

درست است که کشورما کشوری کم باران است اما پتانسیل های زیادی در بهره گیری خردمندانه از بارش های ناشی از تغییرات اقلیمی دارد. درست است که اقتصاد ایران وابسته به منابعی است که روز به روز در حال کاهش و تنزلند اما برای گذر از اقتصاد مبتنی بر بهره برداری از منابع آب و خاک و متجاوز به محیط زیست فرصت های بی شماری پیش رو دارد. دشت های بی پایان و انرژی لایزال آفتابی و بادی کشور موهبت کم نظیری برای برای تولید و بهره گیری از انرژی پاک و تعطیلی منابع آلوده کننده محیط زیست و مضر حیات انسانی است. باور به اینکه هر آنچه از خود به جا می گذاریم سهم آینده و معیار قضاوت آیندگان در خصوص دانش و بینش ماست مارا وا می دارد تا در جستجوی گزینه های زیست متناسب باشیم.

دانش بومی غنی بیابان نشینان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و قناعت در مواجهه با مضایق آب و خاک گنجینه ای ارزشمند برای اجتناب از مسابقه مصرف گرایی و تضییع منابع موجود است و چه بسا تلفیق بینش آنان با دانش امروز بتواند آینده بهتری را رقم زند.

حسین سرگزی؛ دکترای بیابان زدایی