سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

گیاه آفتاب پرست گیاهی است از خانواده گاوزبان Boraginaceae، علفی یکساله با کرک های کم و بیش نرم و فشرده، سبز رنگ مایل به خاکستری می باشد.پراکندگی جغرافیایی شامل ایران، اروپا، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، جنوب غربی آسیاو آسیای مرکزی می باشد. در ایران بصورت علف هرز در اغلب نواحی استان های گلستان، هرمزگان، آذربایجان ، کردستان، کرمانشاه، کرمان، خراسان و سیستان و بلوچستان دیده می شود. این گیاه قی آور است و گفته می شود بر علیه عقرب گزیدگی و مارگزیدگی بکار میرود. همچنین برای شستشوی زخمها بکار میرود. اطبای قدیم برای آن اثر صفرابر ، تب برو قاعده آور قائل بوده اند در معالجه زخمهای غانقرایایی موثر است. دم کرده برگ و سرشاخه های گلدار آن اثر قطعی دفع سنگ کلیه و دفع کرم روده دارد. امروزه دم کرده برگ و سرشاخه های گلدار آن  بعنوان مقوی قلب، دفع نقرس بکار میرود. در استعمال خارجی اثر التیام دهنده دارد. برگ ودانه آن برای از بین بردن زگیل بکار میرود.

روابط عمومی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری سراوان