سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

آنغوزه  

گیاهی است چند ساله، ریشه ی این گیاه بر حسب سن متفاوت و از7 تا 10سانتیمتر میرسد و تا عمق 30الی40سانتیمتری خاک فرو میرود. اين گياه در زمين باير، ماسه ای خشک وحاوی ترکيبات آهکی مناطق معتدل آسيا ميرويد. خاک رويشگاه های آنغوزه معمولا دارای عمق کم ، شیب زياد و فرسايش يافته است لازم به ذکر است که ضخامت خاک با تراکم بوته در هکتار نسبت مستقيم دارد. از نظر اقليمي، رويشگاه هاي آنغوزه در ايران در تقسيم بندی در اقليم بيايانی قرار دارد . از نظر ارتفاع ، رويشگاه آنغوزه اغلب درارتفا عات بالای 1000 متر می باشد وبارندگی درحدود 350-250 میلیمتر و بيشتردرمناطقی با پستی و بلندی زياد وسنگ های مادر آهکی ديده می شود . اين گياه اواسط اسفند ماه سبز می شود و قادر به تحمل درجه حرارت های پايين می باشد.

منشاء اصلي اين گياه استپ های ايران و غرب افغانستان ذکر شده است. این گیاه در استان سیستان و بلوچستان در سطحی معادل 140000 هکتار در ارتفاعات شهرستانهای خاش، سراوان، مهرستان و سیب سوران پراکنش دارد.

قسمت مورد استفاده شامل ریشه، بخشهای سبزگیاه به عنوان سبزی خوردنی و بذر که  دارای اثر ضد تشنج، قاعده آور، ضد نفخ و خلط آور، ناراحتیهای کبدی، سرماخوردگی، ضداسپاسم، مقوی قلب در طب گیاهی هندوستان و خاورمیانه جهت درمان مشکلات ساده گوارشی،ترکیبات گوگرددار موجود در اسانس گياه از توليد چربی در بيماران با چربی خون بالا ممانعت می كند همچنين اين گياه در درمان سياه سرفه، لارنژيت و هيستری نيز بكار برده می شود،فشار خون را پایین آورده ورقیق کننده خون است، بخور آن در درمان احتقان وبرونشیت مؤثراست.