سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

استاد شهید آیت‌الله مطهرى در 13 بهمن 1298 هجرى شمسی مطابق با 12 جمادى‌الاولى 1338 هجرى قمرى در قریه فریمان ـ كه اكنون تبدیل به شهرستان شده است ـ واقع در 75 كیلومترى شهر مقدس مشهد در یك خانواده اصیل روحانی چشم به جهان گشود. گفتنی است استاد مرتضی مطهری که از شخصیت‌های مهم در انقلاب اسلامی است به عنوان یک شخصیت سیستانی کمتر شناخته می‌شود. پدربزرگِ مرتضی مطهری یعنی آخوند ملا محمد علی کیخا، از علمای برجسته سیستانی بوده که به همراه خانواده خویش یعنی پدر شهید مرتضی مطهری به منطقه خراسان کوچ می‌کنند و برای همین ایشان کمتر به عنوان یک سیستانی شناخته شده‌اند.

پس از طىّ دوران طفولیت به مكتب خانه رفته و به فراگیرى دروس ابتدایی مى‌پردازد. در سن دوازده سالگی به حوزه علمیه مشهد عزیمت نموده و به تحصیل مقدمات علوم اسلامى اشتغال می ورزد. در سال 1315 علی رغم مبارزه شدید رضاخان با روحانیت و علی رغم مخالفت دوستان و نزدیكان، براى تكمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه قم مى‌شود در حالی كه به تازگی مؤسس گرانقدر آن آیت‌الله حاج شیخ عبدالكریم حائرى یزدى دیده از جهان فرو بسته و ریاست حوزه را سه تن از مدرّسان بزرگ آن، آیات عظام سید محمّد حجت، سید صدرالدین صدر و سید محمّدتقی خوانسارى به عهده گرفته‌اند. 

در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت‌الله بروجردى (در فقه و اصول) و امام خمینی رحمه الله (به مدت دوازده سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید محمّد حسین طباطبایی (در فلسفه: الهیات شفاى بوعلی و دروس دیگر) بهره می گیرد. پس از تبعید امام خمینى به خارج از كشور مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر مى‌شود. از مهمترین خدمات استاد مطهرى در طول حیات پربركتش ارائه ایدئولوژى اصیل اسلامى از طریق درس و سخنرانى و تألیف كتاب است. در دوران اقامت امام خمینى در پاریس، سفرى به آن دیار نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو مى‌كند و در همین سفر امام(ره) ایشان را مسئول تشكیل «شوراى انقلاب اسلامى» مى‌نماید. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران، استاد مطهرى مسئولیت «كمیته استقبال از امام» را شخصاً به عهده مى‌گیرد و تا پیروزى انقلاب اسلامى و پس از آن همواره در كنار رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامى و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود، تا اینكه در ساعت 22 و 20 دقیقه سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال 1358 در تاریكى شب و در حالى كه از یكى از جلسات فكرى سیاسى بیرون آمده بود با گلوله گروه نادان و جنایتكار فرقان كه به مغزش اصابت نمود به شهادت مى‌رسد و امام و امت اسلام در حالى كه امیدها به آن بزرگمرد بسته بودند در ماتمى عظیم فرو مى‌روند. سلام و درود خدا بر روح پاك و مطهّرش.