سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

17 ژوئن ( 27 خرداد ماه ) با عنوان روز جهانی بیابان زدایی شناخته می شود و کشور های مختلف سعی می کنند برنامه هایی را در این زمینه به اجرا درآورند.

بیابان زایی دردی است که در طول سالیان اخیر به جان زمین افتاده و در حال بلعیدن همه زیبایی های آن است. در هر سال شعاری برای این روز انتخاب می شود که هدف خاصی را دنبال و خط مشی کلی را برای کشور ها تعیین می کند. این شعار حکایت ازنگرانی هایی دارد که بیش از سایر مشکلات در این زمینه نیاز به توجه دارند و باید اقداماتی فوری در رابطه با آنها صورت پذیرد.

ایران کشوری با 164 میلیون هکتار مساحت است که بیشتر مناطق آن را اقلیم خشک و فرا خشک در برگرفته است. در واقع محدوده بیابانی ایران 32 میلیون هکتار از مساحت کل آن محسوب می شود که 7 میلیون و 400 هزار هکتار از آن کانون های بحرانی هستند که عوامل انسانی  مانند : بهره برداری بی رویه از آبهای زیر زمینی و خاک سبب افزایش این میزان می شود. بر اساس آمار ها هر سال در حدود 100 هزار هکتار به بیابان های کشور افزوده می شود و قسمتی از زمین از بین می رود.

سخن آخر :

زمین جایی است که همه ما در آن متولد و رشد یافته ایم. کوچکترین آسیب به این زیستگاه زندگی ما را در همه جهات تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند حتی به مرگ موجودات منجر شود. ما همه در برابر این کره خاکی مسئولیم و باید با جان و دل از آن مراقبت کنیم. بیابان زائی تنها یکی از بلا هایی است که ما بر سر زیستگاه مان می آوریم که می تواند منجر به اتفاقات بسیار تلخی شود. روز بیابانزدایی بهانه ای است تا با یکی از مشکلات زمین مبارزه کنیم.